|
Wiązanie azotu cząsteczkowego |
|
|
Wiązanie azotu cząsteczkowego |
Chociaż wszystkie organizmy potrzebują azotu (wchodzi w skład m.in. aminokwasów), to tylko niektóre prokarionty potrafią przyswajać jego postać cząsteczkową bezpośrednio z atmosfery, gdzie tego pierwiastka jest najwięcej (stanowi ok. 78% objętości powietrza).
Tę złożoną biochemicznie umiejętność, wymagającą duzych nakładów energii, posiadło kilka bakterii glebowych, na przykład tlenowce -Azotobacter, symbionty roślin- Rhizobium, beztlenowce- Clostridium pasteurianum i inne.
Wolny azot wiążą także liczne wodne sinice, na przykład Gleocapsa, Gleotrichia czy Nostoc.
Dzięki zdolności do asymilacji wolnego azotu bakterie te mogą żyć w środowiskach bardzo ubogich w związki azotowe. Jednocześnie obumierając, same stają się źródłem przyswajalnego azotu dla organizmów eukariotycznych. W ten sposób prokarionty uczestniczą w obiegu tego pierwiastka w przyrodzie.
|
|
|